Jakie zioła uprawiać w ogrodzie. Wybór gatunków ziół

2013-04-09 17:37

Nawet w małym ogrodzie uda się uprawa ziół. Zioła znakomicie nadają się do uprawy w ogrodzie przydomowym. Jakie zioła można uprawiać w ogrodzie? Poradnik: wybór gatunków ziół do ogrodu.

Warto w ogrodzie wygospodarować grządkę na posadzenie ziół. Uprawa ziół w ogrodzie nie jest trudna. Zioła w ogrodzie wypełnią aromatem ogród, a dodatkowo przydadzą się w kuchni. Jakie gatunki ziół można uprawiać w ogrodzie? Poznaj wybrane gatunki ziół do uprawy w ogrodzie.

Wybór gatunków ziół do uprawy w ogrodzie

  • Lebiodka pospolita (oregano) – jej właściwości lecznicze znali już starożytni Grecy. Osiąga około 80 cm, jest omszona, czasem wybarwiona na czerwono, wytwarza silny, przyjemny zapach. Oregano lubi słońce i półcień, i suchą glebę. Wchodzi w skład ziół prowansalskich, przyprawia się nią sosy, pizzę, sałatki oraz mięsa, do których dodaje się ją przed końcem gotowania. Lebiodkę znajdziemy w niektórych alkoholach i kosmetykach – jako składnik płynów do kąpieli i do płukania ust.
  • Tymianek właściwy – niska krzewinka (20-30 cm) lubiąca słońce i gleby średnio wilgotne i suche. Starożytni Egipcjanie stosowali tymianek do kadzideł i mumifikacji, a Samarytanie używali go jako środka bakteriobójczego już 3000 lat p.n.e. Dzisiaj tymianek stosowany jest głównie jako przyprawa w kuchni francuskiej do ciężkich zup (fasolowa), wywarów mięsnych, ostrych sosów, dziczyzny, kaczki pieczonej, cielęciny i ryb. Tymianek stosuje się również w schorzeniach górnych dróg oddechowych, bo działa wykrztuśnie, odkażająco i ściągająco.
  • Lubczyk ogrodowy – uprawiali go już starożytni Grecy i Rzymianie, rozpowszechnili benedyktyni w średniowieczu. Luby może dorastać do 1,5 m wysokości, lubi słońce i półcień oraz średnio wilgotną glebę. Przypisywano mu wielką moc – miał gwarantować miłość i szczęście. Lubczyk wchodzi w skład licznych  mieszanek ziołowych – znajdziemy go w kostkach maggi, kostkach bulionowych i zupach błyskawicznych. Odwar z korzenia stosowany jest w schorzeniach dróg moczowych i niewydolności nerek.
  • Bazylia pospolita, odmiana czerwonolistna – w starożytności przypisywano jej czarodziejską moc oraz oddawano boską cześć (ze względu na lecznicze właściwości). Dorasta do 60 cm, lubi słońce i średnio wilgotną glebę. Ma miły, korzenny, słodkawy smak. Nie może się bez niej obejść kuchnia włoska – doskonale komponuje się z makaronem, pomidorami i serem, jest podstawowym składnikiem pesto. Poza tym poprawia trawienie, przyswajanie pokarmów, podobno działa też antydepresyjnie.
  • Bylica estragon (estragon) – za miejsce jej pochodzenia uznaje się brzegi syberyjskich rzek, ale najpełniej zadomowiła się w kuchni francuskiej. Dorasta do 1,5 m wysokości, lubi słońce i średnio wilgotną glebę. Używa się jej do zaprawiania wielu sosów, poprawia smak licznych potraw i sprawdza się w diecie bezsolnej. Doskonała do ryb, drobiu i jajek. Nie może się bez niej obejść zupa rybna – ucha. Stosuje się ją również w kuracjach wzmacniających, przy braku apetytu. W Polsce wymaga okrywania na zimę.
  • Cząber ogrodowy – starożytni Rzymianie przyprawiali nim duszone warzywa, a jego kuzyn – cząber górski – jest głównym składnikiem bułgarskiej czubricy. Tej niewielkiej roślinie (dorasta do 50 cm) dawna medycyna przypisywała zdolność uśmierzania bólu głowy i zabijania pasożytów jelit. Dzisiaj stosuje się ją w niestrawności, przy katarze i kaszlu. W kuchni sprawdza się jako doskonały dodatek do wszelkich dań strączkowych, zup fasolowych. Cząber nie powinien być długo gotowany, ponieważ gorzknieje.
  • Mięta okrągłolistna variegata – do tej grupy roślin należy ponad 30 gatunków. Jej nazwa pochodzi od imienia nimfy Mintho (Mente, Menthe), kochanki Hadesa. Egipcjanie wykorzystywali ją do balsamowania zwłok, a rzymscy adepci filozofii nosili z niej wianki, bowiem ich zdaniem pobudzała działanie mózgu. Dorasta do 50 cm, lubi miejsca jasne i słoneczne oraz żyzną i wilgotną glebę. Stosowana jest jako dodatek do napojów, deserów, drinków. Z liści mięty pieprzowej powstaje olejek mentolowy używany w kosmetyce, farmacji i przemyśle spożywczym. Liście mięty zielonej stosuje się do aromatyzowania gum do żucia i past do zębów.
  • Koper – Rzymianie nacierali nim ciała i polecali go jako środek uśmierzający ból głowy, ale też pobudzający (dla gladiatorów). Egipcjanie cenili go za przynoszenie ulgi po dniu pracy. Dorasta do 1,2 m, lubi stanowiska słoneczne i osłonięte od wiatru, lekko wilgotną glebę. Jest doskonałym dodatkiem do ziemniaków, sałatek, twarogu, ryb, mięsa, zup.
Zioła w domu i na balkonie

Rośliny doniczkowe jako naturalne leki. Czy wiesz jakie mają działania lecznicze?

Pytanie 1 z 4
Anginowiec - na co stosować?
Anginowiec
Czy artykuł był przydatny?
Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań.
Nasi Partnerzy polecają