Łopian – właściwości lecznicze i zastosowanie
Łopian większy to roślina od dawna wykorzystywana w ziołolecznictwie. Poznaj właściwości lecznicze i zastosowanie surowców zielarskich pozyskiwanych z łopianu: korzenia łopianu, liści i owoców łopianu.
Łopian większy (Arctium lappa) to roślina o charakterystycznych kulistych, różowych kwiatostanach z haczykowatymi łuskami. W Polsce łopian rośnie na nizinach, a także w niższych partiach górskich (Karpaty i Sudety) m.in. na przydrożach czy zaroślach.
Łopian – pozyskiwanie i suszenie surowca
W celach leczniczych zbiera się późną jesienią lub wczesną wiosną korzenie łopianu, ale tylko tych roślin, które nie zakwitły. Grubsze fragmenty kroi się i suszy w temp. 50 st. C. W ziołolecznictwie wykorzystuje się także liście i owoce łopianu.
Łopian – właściwości i zastosowanie
Łopian zawiera m.in. olejki eteryczne, kwasy organiczne, fitosterole, sole mineralne, substancje białkowe i inulinę.
Składniki zawarte w korzeniu łopianu pobudzają wydzielanie soków żołądkowych, żółci w wątrobie i enzymów trzustkowych, w związku z tym odwary i sok ze świeżego korzenia łopianu sprawdzą się przy problemach z trawieniem. Zastosowane zewnętrznie – w postaci przemywać, okładów lub kąpieli – złagodzą objawy łojotoku. Poza tym korzeń łopianu działa moczopędnie, napotnie, przyśpiesza przemianę materii i oczyszczanie organizmu z niepożądanych substancji. Z kolei owoce łopianu wykazują działanie przeciwcukrzycowe, a to dzięki zawartości inuliny – substancji, która pomaga w normalizowaniu poziomu cukru we krwi, a także zmniejszania insulinooporność. W medycynie ludowej stosuje się je w leczeniu wczesnej fazy cukrzycy.
