Wykończenie tarasu: materiały z betonu

Wybór materiału do wykończenia tarasu nie może być przypadkowy. To przecież jedno z ważniejszych miejsc otoczenia domu. Często decydujemy się na prefabrykaty betonowe. I słusznie, mają one bowiem wiele do zaoferowania.

Zobacz galerię 7 zdjęć

Autor: Piotr Mastalerz

Surowe w wyrazie i oszczędne w formie płyty chodnikowe najlepiej podkreślą ostre kształty nowoczesnej architektury budynku

Prefabrykaty betonowe są powszechnie dostępne, stosunkowo łatwe w obróbce i niekłopotliwe w układaniu. Producenci ułatwiają nam zadanie, tworząc całe serie różnych elementów, które można dowolnie łączyć i układać w rozmaite wzory. Możemy przebierać nie tylko wśród wielu kształtów kostek i płyt betonowych, ale także w coraz to bardziej zaskakujących barwach i sposobach wykończenia ich wierzchniej warstwy.

Taras z płyt betonowych

Wykończenie tarasu płytami betonowymi to interesująca alternatywa dla płyt kamiennych. Struktura materiału, duży wybór kolorów, różno­rodność kształtów – to wszystko sprawia, że śmiało mogą one zdobić tarasowe salony. Oprócz tradycyjnie prostkątnych płyt są i inne kształty. Przypominają elementy drewniane, kamienne. Są nawet i takie, z których da się ułożyć rozety średnicy od 60 do 390 cm. Płyty mają najczęściej wymiary:15 x 15, 10 x 20, 30 x 30, 35 x 35, 40 x 40, 50 x 50, 40 x 60, 60 x 60 cm. Grubość: 4, 5, 6 lub 7 cm.

Taras z kostki brukowej

Betonowa kostka wydaje się odpowiednia do wykończenia tarasu, wtedy gdy sąsiaduje z innymi, podobnie wykończonymi nawierzchniami: ścieżką, podjazdem, murkiem oporowym. Kształty kostek to nie tylko regularne prostokąty, ale i trapezy, z których da się ułożyć rozmaite wzory, zwłaszcza łuki, fale, okręgi. Podobnie jak w przypadku płyt – również tu można kupić gotowe zestawy. Składają się one z kostek o zróżnicowanych kształtach do ułożenia kompletnych wzorów nawierzchni. Najczęstsze wymiary to: 6 x 6, 10 x 10, 13 x 13, 15 x 15, 10 x 20, 15 x 20, 20 x 20 cm. Grubość kostek na taras: 4 i 6 cm.

Projektowanie nawierzchni tarasu

Nawierzchnia tarasu oraz innych utwardzonych fragmentów otoczenia domu powinna współgrać z architekturą budynku. Przy domach o architekturze tradycyjnej lepiej będą wyglądać kostki i płyty stylowe: o stonowanych barwach, zaokrąglonych krawędziach – takie, które imitują nawierzchnie kamienne. Podczas gdy przy architekturze nowoczesnej idealnie zaprezentują się nawierzchnie z elementów o ostrych kształtach i zdecydowanej kolorystyce, tu będą pasować nawet zwykłe płyty chodnikowe.
Warto podkreślić specyficzny charakter miejsca, jakim jest taras, i wyraźnie oddzielić go od pozostałych nawierzchni wykończonych podobnym materiałem – zwłaszcza jeśli jest to kostka brukowa. Możemy to osiągnąć poprzez: zróżnicowanie poziomów terenu, wprowadzenie odmiennego wzoru ułożenia kostek czy niejednolitej kolorystyki nawierzchni. Dzięki temu zarówno my, jak i nasi goście będziemy się czuć komfortowo. Bez trudu bowiem odróżnimy miejsce odpoczynku od przylegającej do tarasu przestrzeni komunikacyjnej.

Interesującym urozmaiceniem nawierzchni betonowej jest wzbogacenie jej elementami wykonanymi z materiału innego niż beton – na przykład drewna, żwiru, cegły czy kamienia. Takie proste zestawienia zaskakująco odmieniają i uszlachetniają taras.
Można też oczywiście łączyć różne rodzaje elementów betonowych: kostek brukowych i płyt. Zawsze pamiętajmy o umiarze. Najle­piej zestawiajmy ze sobą nie więcej niż dwa-trzy materiały i barwy jednocześnie.

Jak układać płyty betonowe na tarasie

Taras na płycie betonowej. Płyty przykleja się do podłoża zaprawą klejową przeznaczoną do stosowania na zewnątrz lub układa na 3-5-centymetrowej warstwie zaprawy cementowej.
Taras na gruncie. Płyty oraz kostkę brukową układa się na 5-10-centy­metrowej warstwie zaprawy cementowej albo podsypki z piasku bądź drobnego żwiru – ułożonych na 10-20-centymetrowej podbudowie z pospółki (mieszaniny żwiru i piasku). W obu przypadkach niezbędne jest wykonanie szczeliny dylatacyjnej między tarasem a ścianami budynku.

Warto wiedzieć

• Gdy taras jest układany na podłożu naturalnym, to koniecznie trzeba bardzo dokładnie usunąć humus, czyli urodzajną warstwę ziemi – aż do jałowego, przepuszczalnego podglebia.
• Aby nawierzchnia wyglądała naturalnie, powinno się ją układać, biorąc kostkę lub płyty z trzech różnych palet na przemian.
• Taras powinien mieć 2-5-procentowe nachylenie w kierunku „od budynku”. Dzięki temu woda będzie spływać poza obręb tarasu, co z kolei przedłuży trwałość jego nawierzchni i zapobiegnie podsiąkaniu wody w murach domu.
• Pomiędzy płytami betonowymi powinno się zachować co najmniej 3-milimetrowe­ odstępy. Do ich wypełnienia można użyć drobnego grysu, piasku lub specjalnej elastycznej zaprawy. Fugę nanosimy wyłącznie na spoinę – a nie na powierzchnię elementów betonowych.
• Pojawiające się na betonowych elementach białe wykwity są zjawiskiem naturalnym. Rozpuszczony w wodzie deszczowej wapń, który został użyty do produkcji kostki, wyparowując, osadza się na powierzchni, tworząc trudny do usunięcia osad. Plamy z czasem znikną samoczynnie, ale proces ten można przyspieszyć, często zmywając nawierzchnię wodą lub usuwając je odpowiednim preparatem. Na powierzchniach uprzednio zaimpregnowanych nalot nie powinien się wcale pojawić.